zondag 1 november 2015

Opgeven is het laatste waar ik aan denk (of zelfs helemaal niet)

Hallo iedereen,

Vandaag wil ik het hebben over opgeven. Opgeven is makkelijk gedaan. Onder opgeven verstaan wij veel. Opgeven omdat je bijvoorbeeld niet meer wilt leven? Of opgeven omdat je weet dat je toch geen kans maakt bij die ene jongen. Natuurlijk soms moet je wel opgeven, maar dat is een natuurlijke opgeef moment. Dat is omdat het echt niet anders kan en daarvoor kan je niet strijden.

Maar mijn term van opgeven in mijn geloofssituatie is anders. Ik ga niet opgeven, omdat ik later ook wil opkomen voor de rechten van mijn kinderen en medemensen. De juridische rechten is soms ook oneerlijk. Alleen ik zit nu te vechten (of strijden voor sommigen) voor mijn rechten, voor mijn vrijheid. Dat is waar ik naartoe leef. Vrijheid om zelf te kiezen hoe je leeft.

Veel mensen in mijn omgeving verstaan onder vrijheid seks, drank en uitgaan. Nee nee nee nee nee.. Dat is helemaal niet mijn doel. Dat allemaal is het laatste waar ik aan denk. Als ik het wil doen dan doe ik het, maar mijn behoefte daarvoor is allemaal niet aanwezig. Denk dat het ook komt omdat ik toch een vrije opvoeding heb gekregen op islamitische gebied. Ik mag blij zijn met mijn ouders die toch buiten het geloof redelijk vrijdenkend en modern zijn. Ik heb altijd geleerd om zelf mijn grenzen op te zoeken en zij hebben ook nooit dingen echt verboden. Dus over drank, uitgaan, seks enzovoort hebben ze nooit over gesproken. Ik denk dat ik het geluk heb gehad dat ik op jonge leeftijd alles al heb mogen begrijpen. Ik was best een nieuwsgierig meisje die al op jonge leeftijd naar het nieuws keek.

Mijn vrijheid is om te denken zoals ik wil. Mijn gedachten komen niet overeen met de islamitische richtlijnen. Een man mag 4 vrouwen (daar is een reden voor.), maar ik vind het echt niet kunnen. Als ik ergens aan denk of mijn mening over iets heb, moet het ook toegestaan worden door de islam. Islam is geen keuzemenu (heb ik eerder over geschreven). Islam is een geloof dat al vaststaat. Je kan niet kiezen wat je wel oké vindt en wat niet. En zo kan ik meer redenen bedenken.

Ach ja, ik blijf liever vechten dan opgeven. Dit is mijn innerlijke gevecht, maar ik heb gelukkig heel veel afleiding. Ik maak gezellige dingen mee en ben ondanks alles toch gelukkig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik zal je vraag zo snel mogelijk beantwoorden.

Voeg me toe op facebook: https://www.facebook.com/way.freedom.16
Like mijn pagina: https://www.facebook.com/pages/The-way-to-Freedom/444943145651986?ref=hl

Alvast bedankt!