Hallo Paul,
Het verschilt per ouders over wat zij verwachten van hun kind. Dus bij mij verwachten ze dat ik gewoon naar de moskee moet gaan. Ja moet! Ik heb geen andere keuze. Ik denk dat u van wie u het merkt dat dat de 'gematigde' moslims zijn en dat die ouders ook een beetje 'ordinair' en niet streng gelovig zijn. Ze doen alleen mee met het gebed, de Ramadan en met de Offerfeest en dat is het. Ik heb ook zulke familieleden en ze verplichten hun kinderen niet.
Als ik niet meer naar de moskee wil gaan, ontstaat er zeker een hevige discussie. Want ja ik moet de Koran leren en mijn Arabisch verbeteren etc. Ik zie de nut ervan niet. Het is niet makkelijk om zelf een beslissing te kunnen nemen om te stoppen.
Als ik vertel dat ik twijfel of niet meer geloof, denk ik dat er eerst een discussie gaat ontstaan en dat zij de islam gaan verdedigen. Als zij merken dat ik echt niet meer geloof, denk ik dat ze mij gaat verstoten. Als ze zien dat ik eigenlijk nog steeds de kind ben zoals zij die kennen, gaan ze zeker proberen om even goed te praten en dat de contact weer als toen gaat worden. Ze gaan dan begrijpen dat ik respect voor hen heb en dat ik veel van ze houdt. Dus samengevat: Eerst ruzie, dan verstoting, dan contact herstellen en op het einde is het als toen alleen dan zonder een gelovig kind maar een ongelovige.
Dank u wel!
Het verschilt per ouders over wat zij verwachten van hun kind. Dus bij mij verwachten ze dat ik gewoon naar de moskee moet gaan. Ja moet! Ik heb geen andere keuze. Ik denk dat u van wie u het merkt dat dat de 'gematigde' moslims zijn en dat die ouders ook een beetje 'ordinair' en niet streng gelovig zijn. Ze doen alleen mee met het gebed, de Ramadan en met de Offerfeest en dat is het. Ik heb ook zulke familieleden en ze verplichten hun kinderen niet.
Als ik niet meer naar de moskee wil gaan, ontstaat er zeker een hevige discussie. Want ja ik moet de Koran leren en mijn Arabisch verbeteren etc. Ik zie de nut ervan niet. Het is niet makkelijk om zelf een beslissing te kunnen nemen om te stoppen.
Als ik vertel dat ik twijfel of niet meer geloof, denk ik dat er eerst een discussie gaat ontstaan en dat zij de islam gaan verdedigen. Als zij merken dat ik echt niet meer geloof, denk ik dat ze mij gaat verstoten. Als ze zien dat ik eigenlijk nog steeds de kind ben zoals zij die kennen, gaan ze zeker proberen om even goed te praten en dat de contact weer als toen gaat worden. Ze gaan dan begrijpen dat ik respect voor hen heb en dat ik veel van ze houdt. Dus samengevat: Eerst ruzie, dan verstoting, dan contact herstellen en op het einde is het als toen alleen dan zonder een gelovig kind maar een ongelovige.
Dank u wel!
Ikzelf als jonge jongen merk dat veel Marokkaanse/Turkse leeftijdsgenoten eigenlijk nooit naar de moskee gaan of bidden. Wat zijn de consequenties voor jou als je besluit niet meer naar de moskee te gaan?
Daarnaast vroeg ik mij af, aangezien jij zelf het beste je eigen ouders kent, wat jij denkt dat de gevolgen zijn voor het vertellen van je twijfels of dat je niet meer geloofd.
Succes met je tentamens!